pontificat

Armâneaşci

Sumstantivu

pontificat (plural: pontificats)

1. Statuslu icã terminlu di functsia-a unlui pontif icã pontifex (Papa).

Etimulughii

Dit ţi limbâ v'ini zborlu . Di limba latinicheascã pontificatus, di pontifex cu noima literarã "adrãtor di punte" di pons - punte shi facere.

Prununtsari

/pon-ti-fi-'cat/

Pri alti limbi

• Sicilianeaşci: [[]]
• Italianeaşci: [[]]
• Ispanjolã: [[]]
• Frânţeaşci: pontificat m
• Inglezaşci: pontificate
• Format:ja: 司教の職 （しきょうのしょく, shikyou no syoku）

Etimulughii

Dit ţi limbâ v'ini zborlu . Di zãrtsinã di tricutlu partitsip-a verbului latinichescu di Eta Medialã pontificare, di Latinica pontifex cu noima literarã "adrãtor di punte" di pons - punte shi facere.

Prununtsari

/pon-ti-fi-'cat/

Verbu

s-fãtsets pontificat

1. ta s-hits pi pozitsia di un biscup tu misa 2. ta s-vã purtats ca un pontifex shi s-u bãgats minduiare-a vostrã ca atsea di tu sone 3. ta sã-zburats pi un manir cu pompã

Italianeaşci

Verbu

pontificate

1. Persona deftherã, plural, Prezentu, pontificare
2. Persona deftherã, plural, Imperativ, pontificare
3. Feminin, plural, pontificato